بررسی تجربی تاثیر تیغه های ایجاد کننده ورتکس بر دنباله ایرفویل بوئینگ 737

یکی از راه های بهبود عملکرد آیرودینامیکی هواپیما در شرایط حرکتی و مانوور، فهم پارامترهای جریان روی سطوح آن می باشد. در اعداد رینولدز پایین، جریان لایه مرزی عموما پایدار می باشد و حضور گرادیان فشار معکوس، منجر به جدایش آرام با چسبندگی یا بدون چسبندگی مجدد توربولانسی می شود. در غیاب آشفتگی اجباری خارجی، جدایش می تواند به لبه فرار ایرفویل کشیده شود که منجر به پسای فشاری بزرگ روی ایرفویل می شود. بنابراین کنترل جدایش جریان مخصوصا به تعویق انداختن آن بسیار حائز اهمیت می باشد.به تاخیر انداختن جدایش به علت اضافه نمودن مومنتوم به ناحیه نزدیک دیواره انجام می شود. تیغه های تولید کننده گردابه ، نوعی از وسیله کنترل جریان می باشد که لایه مرزی آرام را روی سطح ایرفویل به لایه مرزی درهم انتقال می دهد. انواع مختلفی از تیغه ها موجود می باشد: مانند صفحه صاف، دلتا شکل، پره ای شکل و غیره. استفاده از تولید کننده گردابه واماندگی را نیز تا زوایای بالا به تاخیر می اندازد. در این تحقیق، ما از تیغه های ایرفویلی شکل برای به تاخیر انداختن جدایش جریان استقاده کرده ایم. همینطور تیغه های ذوزنقه ای شکل نیز مورد بررسی قرار گرفتند تا بتوانیم مقایسه ای بین این تیغه ها و حالت بدون تیغه انجام دهیم. نهایتا نتایج نشان داد که استقاده از تیغه تولید کننده گردابه در اعداد رینولدز پایین، بسیار موثر بوده و عملکرد آیرودینامیکی را بهبود می بخشد. تیغه ایرفویلی شکل نیز کارامدتر از تیغه ذوزنقه ای شکل می باشد. در رینولدز بالا، استفاده از این تیغه ها ضریب پسا را افزایش داده و عملکرد نامناسبی دارد.